Złożenie skargi
W przypadku gdy organ odwoławczy oddalił sprzeciw, usługodawca może szukać ochrony prawnej przed sądami administracyjnymi. Również w tym przypadku przestrzegać należy załączonego do decyzji odwoławczej pouczenia prawnego właściwego organu.
Wybór właściwego rodzaju skargi zależy od tego, jaki cel osiągnąć chce skarżący.
Powództwo zaskarżające jest dozwoloną formą skargi wg § 42 ust. 1 wariant 1 VwGO, jeżeli skarżący może osiągnąć swój cel poprzez samo tylko cofnięcie decyzji administracyjnej, jak np. w przypadku decyzji odmawiającej pozwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej. W przypadku powodzenia skargi obciążająca decyzja administracyjna zostaje cofnięta.
Natomiast w przypadku gdy usługodawcy odmówiono wydania wnioskowanego pozwolenia lub innej korzystnej decyzji administracyjnej, nie wystarczy samo cofnięcie tej decyzji w celu otrzymania pożądanej decyzji.
W takim przypadku zalecane jest złożenie skargi z wnioskiem o zobowiązanie do wydania decyzji wg § 42 ust. 1 wariant 2 VwGO. W przypadku powodzenia skargi organowi nakazuje się wydanie pożądanej decyzji administracyjnej lub podjęcie nowej decyzji w odniesieniu do wniosku.
W przypadku gdy organ wydał wprawdzie pozwolenie, ale – wbrew wnioskowi – opatrzył je warunkami lub dodatkowymi ustaleniami, wnioskodawca może po zakończonym niepowodzeniem postępowaniu odwoławczym złożyć zasadniczo również tak zwane izolowane powództwo zaskarżające, w którym zwraca się on tylko przeciwko obciążającym ustaleniom dodatkowym. Taka skarga izolowana dopuszczalna jest, jeżeli ustalenia dodatkowe można logicznie oddzielić od głównej decyzji administracyjnej.
Powództwo zaskarżające lub powództwo o wydanie decyzji zobowiązującej organ złożyć należy w ciągu jednego miesiąca od doręczenia decyzji odwoławczej w sądzie w formie pisemnej lub do protokołu urzędnika sądowego. Który sąd jest w danym przypadku właściwy, dowiedzieć się można z pouczenia o środkach zaskarżenia, które jest załączone do decyzji odwoławczej.
W przypadku gdy organ nie podjął decyzji w odniesieniu do wniosku o wydanie pozwolenia lub zezwolenia w przewidzianym terminie (przed upływem trzech miesięcy), wnioskodawca może złożyć w sądzie tak zwane powództwo z powodu bezczynności zgodnie z § 75 VwGO jako szczególny przypadek pozwu o wydanie decyzji zobowiązującej organ. Także w tym przypadku skarżący może osiągnąć to, że organ zostanie wyrokiem sądowym zobowiązany do wydania wnioskowanej decyzji administracyjnej lub do podjęcia nowej decyzji w odniesieniu do wniosku.
Nieco inaczej może być w przypadkach, których dotyczy tak zwana fikcja uzyskania zezwolenia wg § 42a VwVfG (niemiecki kodeks postępowania administracyjnego). Wg § 42a ust. 1 VwVfG wnioskowane pozwolenie uważa się po upływie ustalonego na wydanie decyzji terminu za wydane, jeżeli przewidziane jest to przepisami prawa a wniosek był wystarczająco określony. Ponieważ wnioskodawca może zgodnie z § 42a ust. 3 VwVfG zażądać pisemnego zaświadczenia o wystąpieniu fikcji uzyskania zezwolenia, z reguły brak w takim przypadku potrzeby ochrony prawnej dla powództw z powodu bezczynności.
W przypadku gdy usługodawca osiągnąć chce podjęcie innych czynności urzędowych niż wydanie lub cofnięcie decyzji administracyjnej, złożyć może ogólne powództwo o spełnienie świadczenia.
W przypadku gdy organ odwoławczy oddalił sprzeciw, usługodawca może szukać ochrony prawnej przed sądami administracyjnymi. Również w tym przypadku przestrzegać należy załączonego do decyzji odwoławczej pouczenia prawnego właściwego organu.
Wybór właściwego rodzaju skargi zależy od tego, jaki cel osiągnąć chce skarżący.
Powództwo zaskarżające jest dozwoloną formą skargi wg § 42 ust. 1 wariant 1 VwGO, jeżeli skarżący może osiągnąć swój cel poprzez samo tylko cofnięcie decyzji administracyjnej, jak np. w przypadku decyzji odmawiającej pozwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej. W przypadku powodzenia skargi obciążająca decyzja administracyjna zostaje cofnięta.
Natomiast w przypadku gdy usługodawcy odmówiono wydania wnioskowanego pozwolenia lub innej korzystnej decyzji administracyjnej, nie wystarczy samo cofnięcie tej decyzji w celu otrzymania pożądanej decyzji.
W takim przypadku zalecane jest złożenie skargi z wnioskiem o zobowiązanie do wydania decyzji wg § 42 ust. 1 wariant 2 VwGO. W przypadku powodzenia skargi organowi nakazuje się wydanie pożądanej decyzji administracyjnej lub podjęcie nowej decyzji w odniesieniu do wniosku.
W przypadku gdy organ wydał wprawdzie pozwolenie, ale – wbrew wnioskowi – opatrzył je warunkami lub dodatkowymi ustaleniami, wnioskodawca może po zakończonym niepowodzeniem postępowaniu odwoławczym złożyć zasadniczo również tak zwane izolowane powództwo zaskarżające, w którym zwraca się on tylko przeciwko obciążającym ustaleniom dodatkowym. Taka skarga izolowana dopuszczalna jest, jeżeli ustalenia dodatkowe można logicznie oddzielić od głównej decyzji administracyjnej.
Powództwo zaskarżające lub powództwo o wydanie decyzji zobowiązującej organ złożyć należy w ciągu jednego miesiąca od doręczenia decyzji odwoławczej w sądzie w formie pisemnej lub do protokołu urzędnika sądowego. Który sąd jest w danym przypadku właściwy, dowiedzieć się można z pouczenia o środkach zaskarżenia, które jest załączone do decyzji odwoławczej.
W przypadku gdy organ nie podjął decyzji w odniesieniu do wniosku o wydanie pozwolenia lub zezwolenia w przewidzianym terminie (przed upływem trzech miesięcy), wnioskodawca może złożyć w sądzie tak zwane powództwo z powodu bezczynności zgodnie z § 75 VwGO jako szczególny przypadek pozwu o wydanie decyzji zobowiązującej organ. Także w tym przypadku skarżący może osiągnąć to, że organ zostanie wyrokiem sądowym zobowiązany do wydania wnioskowanej decyzji administracyjnej lub do podjęcia nowej decyzji w odniesieniu do wniosku.
Nieco inaczej może być w przypadkach, których dotyczy tak zwana fikcja uzyskania zezwolenia wg § 42a VwVfG (niemiecki kodeks postępowania administracyjnego). Wg § 42a ust. 1 VwVfG wnioskowane pozwolenie uważa się po upływie ustalonego na wydanie decyzji terminu za wydane, jeżeli przewidziane jest to przepisami prawa a wniosek był wystarczająco określony. Ponieważ wnioskodawca może zgodnie z § 42a ust. 3 VwVfG zażądać pisemnego zaświadczenia o wystąpieniu fikcji uzyskania zezwolenia, z reguły brak w takim przypadku potrzeby ochrony prawnej dla powództw z powodu bezczynności.
W przypadku gdy usługodawca osiągnąć chce podjęcie innych czynności urzędowych niż wydanie lub cofnięcie decyzji administracyjnej, złożyć może ogólne powództwo o spełnienie świadczenia.